പൊട്ടിച്ചിരികൾ

ഉച്ചവെയിലൊഴിഞ്ഞു കുന്നിറങ്ങി വരുവതാരെ
വേനൽ മഴ തൻ തകിലു താളമോ
നോവിൻ കനമൊഴിഞ്ഞു നീ ലാകാശ
മുറ്റത്തു നിറയുന്നു ചില്ലു കവാടം
പതിയെ തുറന്നീ ശലഭമഴകൾ

ഒട്ടുമേ നോവിക്കാതെ ഭൂമി തൻ
ചെവിയിൽ കോരി വിളമ്പുന്നു
അമൃതവർഷിണിതൻ മന്ദ്ര ധ്വനികൾ
കാരണവരെപ്പോലിടക്കെത്തി നോക്കി
പത്തായം തുറന്നൊച്ചയനക്കുന്നിടിമിന്നലുകൾ
മണ്ണിൻ മാറിൽ നിന്നുയർന്ന സുഗന്ധത്തിൽ
നീന്തിത്തുടിക്കുന്നിതാ അക്ഷരത്തുള്ളികൾ
മിഴിയടക്കാതെ കാലപ്പകർച്ച തൻ
കാവലാളായൊതുങ്ങി നിൽക്കുന്നു
കാർമുകിലിലൊളിച്ച സൂര്യനും
കൈകൾ കോർത്തോടി വരുന്നു
രാവും പകലുമെന്നപോലെ
വെയിലും മഴയും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചിങ്ങനെ