ജീവിത വൈഖരി

സ്നിഗ്ദ്ധ ചിറകൊളി പകർന്നു തന്ന
കവിതേ സ്നേഹിപ്പു നിന്നെ ഞാൻ
കൈ പിടിച്ചു പിച്ച വെപ്പിച്ചു
തൂലികത്തുമ്പിലെ അക്ഷരവെളിച്ചമായ്‌
ഇരുട്ടിൻ കവാടം മലർക്കെ തുറന്നു.
അഴകിൻ പ്രപഞ്ചം വിരിച്ചു നീ ഹൃത്തിൽ
ആകാശദൂരങ്ങളളന്നെത്തി മന്നിലെ
കൽമണ്ഡപങ്ങൾക്കു സാക്ഷിയായ്‌
എഴുതി പുതിയ പ്രണയാക്ഷരങ്ങൾ
മയിൽപ്പീലി വിടർത്തി മഴമേഘങ്ങളെ
തൊട്ടുണർത്തി രചിപ്പൂ കാലത്തിൻ ഈരടികൾ
അനാദി ദുഃഖത്തിൻ വേരുകളടർത്തി
മീട്ടി പ്രപഞ്ച വീണ തൻ തന്ത്രികൾ
പെയ്തു രാഗമഴ തൻ സമ്മോഹനമാം
സ്വരപെയ്ത്തുകൾ അക്ഷരദീപങ്ങളായ്‌
തുടർന്നു പ്രയാണം മേഘശകലങ്ങൾ
കാവ്യചിഹ്നത്തിൻ ചക്രവാളങ്ങളെ തേടി
പകരുന്നിതായിപ്പോഴും ജീവിത വൈഖരി
തൻ
പുതിയ പാഠങ്ങളൊന്നൊന്നായ്‌ ഹൃദയവീഥിയിൽ....